پیشانی ام را
محکم به مُهر می فشارم
نه خدا! ... نشد
در این سجده هم
تو را به خاطر نیاوردم

روزه ی ترک تو را که گرفتم ، گفتی:
افطار کن! رمضان می داند ماه مبارک من توئی ... افطار کن روزه ی ترک مرا
اما کو گوش شنوا؟!!!

مرا تحمل می کنی
و من این همه را
حمل می کنم بر خوبی ام!
چقدر شیرین عقل است
این بنده ات خدا...

ماه میهمانی ات آمد
شکمم خالی شد
اما دل ، هنوز پر از غیر توست
نکند نسخه ی رمضانت هم جواب ندهد مرا؟!!! .... که بیچاره ام

به قول ریش سفید خانه مان:
رسیدن به رمضان
یعنی خدا
امید به برگشتنمان دارد!

این رمضان ندید بگیر گناهانم را
کار از شتر گذشته است
وگرنه می گفتم:
شتر دیدی ندیدی!!!

خدایا!
چه کم از خرمشهر دارم؟
مرا هم آزاد کن

خدایا!
بیا و این رمضان
بلندی های دلم را
از دست رژیم اشغالگر نفس آزاد کن

معبود عشق آفرین!
اینجا پرورشگاهی است به نام دنیا!
من اسباب بازی نخواستم
پول .... امکانات .... رفاه .... نخواستم
من اغوش می خوام
سایه ات ... توجه ات .... نوازشت را می خوام
لطفا بیا بابایم شو خدا

هوالنور

امشب...

از آن شب هایی که بی تــو در عمق ظلمت ها،

تمام فرشتگان زانوی غم در آغوش گرفته اند...

و دل ناکام مـا هم، بی تــو در جستجوی گام های عشقت،

شام غریبانی دگرباره را در کویر داغ و تفتیده جهنم دنیا، طی می کند...

و گویی بی تــو تا ابد، سحری در پی این شام های غربت مـا نیست...

راستش را بخواهی، آتش شعله ورِ دلتنگی هایِ دل بی قرارِ م.ن هم،

امشب سخت زبانه کشیده...

و م.ن در دل تار امشب، بی چراغ؛ آمده ام...

آمده ام، تا در کنار تمام آنهایی که چشم انتظار تــو،

غریبانه تقدیری سرشار از بیداریِ قدر را طلب می کنند،بنشینم

و با تمام بار سنگین گناهی که بر دوش میکشم

سر به زیر انداخته و اعتراف کنم،

به تلخی روزگار نبودنت ...

و بلند بلند، بغض بی تویی ها را گریه کنم...

تا شاید، تــــــــــــو نگاهم کنی...

امشب هم سخت محتاجم به مُهرِ مِهر نگاه تــــــــو ...

اصلا بگذار امشب فاش از این احتیاج غریب بگویم،

نه مُهری می خواهم و نه مِهر نگاهی...

فقط تـــو را، خودِ تــو را می خواهم ای عشق...

سال هاست که بی تــــو، شب ها سحر نمی شود...

نمی آیی؟؟؟

هوالرحمن.....

گویند ماه رمضانت که برسد

دست و پای فرشته ی سابق یا همان شیطان رجیم را می بندی تا گامهایمان را بیشتر به سویت برداریم و استوارتر ...

اما ...

بوی ناب عطر ماه تـــو زنده کننده جان های مرده است

و دل های اسیر را می کشد به سمت تــــو حتی وقتی به مو رسیده باشند...

هوالحق...

بنگر که چه زیباست حکایت زندگی....
بازیگر توئی...کارگردان توئی...تماشاچی توئی... قصه نویس توئی...
فقط تـــــــــوئی که این همه ای...
تــوئی که اشرف مخلوقاتی...... تـــــوئی که بـــــشری.....


یادت باشد امــــــــا
آن قدرت بیکران را....
که اگر " ب" بسم الله اش نبود
بـــــ......+ شر جز شرّی هیچ نبود.
.
.
.